De uitvinding van de allereerste wekker wordt toegeschreven aan de Griekse filosoof Plato (428-348 v.Chr.). Hij ontwikkelde een grote waterklok, ook wel een clepsydra genoemd, die hem hielp om ´s ochtends op tijd wakker te worden voor de colleges die hij moest geven. De waterklok had hetzelfde concept als de zandloper, maar gebruikte water in plaats van zand. De klok had een waterreservoir dat langzaam leegliep, met een schaal kon worden afgelezen hoeveel tijd er nog over was. Over het alarmsysteem zijn meerdere theorieën, één daarvan is dat er een fluitje te horen zou zijn geweest door de lucht die uit het reservoir werd geperst door het water. Een andere theorie was dat het water op een afgestelde tijd een schaaltje met loden balletjes omgooide, die op een koperen plaat vielen. De waterklok werd in deze tijd ook door de Romeinen gebruikt om bijvoorbeeld de spreektijd in de rechtszaal en tijdens debatten te kunnen bijhouden.
Franse reisklok in facet beglaasd messing behuizing met wit geëmailleerde wijzerplaat.
Het uurwerk met de gangduur van 1 week wordt geregeld door een aan de bovenzijde gemonteerd horizontaal echappement. Deze is uitgevoerd met een Zwitserse ankergang, compensatie-balans en een Breguet spiraal met een overliggende eindbocht.
Compleet met originele sleutel.
Gemerkt achterzijde uurwerk SF.
ca. 1890
hoogte 11 cm
breedte 8 cm
diepte 6,5 cm
-prachtig lopend, iets randschilfers voorruit-
