Beschrijving

Schilderij ‘de muzikant’ gesigneerd Hein von Essen 1936

Olieverf op doek van figuren bij muzikant geschilderd Hein von Essen in 1936. Expressie typerend voor de 30er jaren.

Hein von Essen

Hendrik (Hein) von Essen (Surabaya, 11 april 1886–Den Haag, 7 juli 1947) was een Nederlands architect, dichter en kunstenaar. Hein von Essen werd geboren in Nederlands-Indië uit Nederlandse ouders, als zoon van Ernest Anton Conrad Friedrich von Essen (1851-1917) en Elisabeth Leonarda Mulock Houwer (1859-1943). Zijn vader was als civiel ingenieur werkzaam bij het departement van Burgerlijke Openbare Werken (BOW). Hein volgde in zijn voetspoor, hij werd opgeleid tot civiel ingenieur aan de Polytechnische School te Delft. In 1912-1913 was hij betrokken bij de bouw van het P.W. Janssen Ziekenhuis in Almen. Hij trouwde in 1913 in Den Haag met Maria Elizabeth Cecilia (Elly) van Assen (1892-1973), dochter van Edzerd van Assen, oud-resident van Ambon. Het stel keerde terug naar Nederlands-Indië, waar Von Essen aan de slag ging bij de BOW als ingenieur voor de gouvernementsgebouwen. In 1916 richtte hij met architect Frans Ghijsels en aannemer Frits Stoltz een eigen bedrijf op, het Algemeen Ingenieurs- en Architectenbureau (AIA). Von Essen ontwierp onder meer een complex voor de Centraal Burgerlijke Ziekeninrichting en een nieuw gebouw voor de School tot Opleiding van Inlandsche Artsen in Batavia. Vanaf 1921 woonde Von Essen in Nederland, maar hij behield de band met Nederlands-Indië; hij richtte samen met Raden Mas Noto Soeroto in 1926 het Nederlandsch-Indonesisch Verbond van Jongeren-Organisaties (NIVJO) op, waarvan hij algemeen secretaris (1926-1928) werd. Het doel van het NIVJO was te komen tot een beter onderling begrip. waardering en verstandhouding tussen Nederlanders en Indonesiërs. Von Essen was ook vertegenwoordiger beeldende kunsten van de Ned.-Indische Bond van Kunstkringen.

Kunstenaar

In 1921 kreeg Von Essen malaria, tijdens een koortsaanval maakte hij zijn eerste tekeningen. Hij kon het zich later niet herinneren. Hij verliet Nederlands-Indië en zijn vrouw en verhuisde naar Nederland, waar hij zich verder bekaamde in tekenen en etstechnieken en drukken leerde bij de Haagse etser en drukker Johan D. Scherft. In 1922 gaf hij zijn eerste expositie in De Lakenhal in Leiden, twee jaar later verscheen bij Scherft de eerste publicatie van zijn grafisch werk, met een inleiding van Albert Plasschaert. Kunstcriticus Kasper Niehaus zag in Von Essens werk verwantschap met dat van onder anderen Jan Toorop, Willem van Konijnenburg en Odilon Redon. Naast zijn grafisch werk hield Von Essen zich bezig met het schrijven van gedichten. Zijn eerste bundel Verzen was al tijdens zijn studietijd verschenen, maar Von Essen was achteraf blij dat daar niet zoveel aandacht voor was. Later verschenen onder andere Verzen van het stille uur (1924) en Dierenliedjes (1926) n De zeven zangen van Abraxas (1930). In Dierenliedjes werd een portret opgenomen dat Willem van Konijnenburg van Von Essen maakte.

kenmerken

maten:

doek 85 x 46

lijst 91 x 52

staat: wat craquelé